ای آبروی آب و آیینه! امروزمان را به نام تو متبرک کرده‌ایم
تا فردایمان را به برات تایید، اطمینان بخشی. ای فرزند باران!
در مقدم تو سرود رود جاری است و خورشید روزش را با اعتباری دیگر آغاز کرده است.
تو آمدی و آفرینش دلیل خود را یافت و هم، تقوا اسوه حسنه اش را در عالم امکان.
آبروی آب و آیینه سلام!
ای طلوع عشق دیرینه سلام!
ای تو معنای تمام خوب‌ها!
ای سرآغاز صف محبوب‌ها!
آمدی! فصل شکفتن می‌رسد
روزهای خوب بودن می‌رسد
ای که باران در سلامت تازه‌تر!
روح گل از عطر نامت تازه‌تر!
ای که کوثر با دلت آمیخته!
زندگی در جام هستی ریخته
عصمت از چشم تو جاری میشود
زندگی با تو بهاری میشود
ذهن باغ از عطر گل سرمست تر
غنچه در غنچه زمین یکدست تر
آفرینش از نگاهت جان گرفت!
عشق از ایمان تو فرمان گرفت!
ای نور، ای سرور، ای خیر کثیر، ریحانه نبی، دریای عصمت، دردانه صدف هستی،
ای ماه دل افروز خلقت، ما چشم امید به درگاه مهر تو داریم و آرزومند آسودن در سایه‌سار لطف توایم.
ای همه عشق، ای همه عقل ؛ ارادتمان دریاب.
میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) و روز مادر و روز زن به همه شیرزنان پاک ایران زمین و تمامی مسلمین مبارک باد.
مادر! چه کلمه سهل و ممتنعی. چه کلمه مقدسی و چه مفهوم زیبایی! جالب است که زبانهای مختلف برای مفهوم مادر کلماتی در همین حدود دارند. مادر – مامان – مام – ام و… برای گفتن آن لب حالت خاصی می گیرد! اوج احساس و عاطفه! اوج دوستی و محبت.
خدای من! مادر، اسطوره ای مقدس است در زندگی انسان. بزرگ و بلند. شاید نیمی از انسانها مادر شوند اما بازهم مادر بودن و مادری کردن مفهومی مقدس است.
از لحاظ جامعه شناسی، مادر نوعی نقش اجتماعی است. نقشی که معلوم نیست اکتسابی است یا ذاتی! فرزند بودن و دختر بودن نوعی نقش اجتماعی است با کارکردها و وظایف اجتماعی خاص خود که ذاتی است و هیچ کس نقشی در آن ندارد. اما شغل هر فرد، نقش اکتسابی اوست.
در این میان معلوم نیست مادر بودن نقش ذاتی است یا اکتسابی. شاید اکتسابی بودنش بچربد، اما شرایط اجتماعی و فیزیولوژیکی هر زنی را به مادر بودن و هر مردی را به پدر بودن می کشاند. نمی دانم به هرحال مادر و مادری به نظر من در حیطه تحلیل های جامعه شناختی نمی گنجد. نمی توانیم آن را تنها به عنوان یک فرد با نقشی خاص در نظر بگیریم.
